Οσμάν πασάς

Με το όνομα αυτό είναι γνωστοί αρκετοί παράγοντες του οθωμανικού κράτους. 1. Μέγας βεζύρης της Τουρκίας στα χρόνια του σουλτάνου Μουράτ του Δ’, γιος του κατακτητή της Υεμένης και της Αιθιοπίας Τσερκές Ουζντεμίρ. Υπηρέτησε ως διοικητής στην Αίγυπτο και, αργότερα, διακρίθηκε στον πόλεμο εναντίον των Περσών. Το 1854 έγινε πρωθυπουργός. Πέθανε μετά από έναν χρόνο. 2. Μέγας βεζύρης της Τουρκίας στα χρόνια του σουλτάνου Μαχμούτ του A’. Το 1731 έγινε πρωθυπουργός αλλά παύτηκε μετά έξι μήνες ως αγράμματος. Αργότερα ανέλαβε την αρχηγία του στρατού στον πόλεμο εναντίον των Περσών. Ηττήθηκε και πέθανε το 1732. 3. Τούρκος πρόκριτος, γνωστός και ως Χατζή Οσμάν πασάς ο Πνιγάρης. Το 1810 στάλθηκε στην Εύβοια για να περιορίσει τις αυθαιρεσίες των Τούρκων της περιοχής εναντίον του ελληνικού στοιχείου. Το 1812 στάλθηκε, για τον ίδιο σκοπό, στην Κρήτη. Για να φέρει σε πέρας το έργο του ζήτησε τη συνεργασία των χριστιανών ορισμένων περιοχών των Χανιών, τους oποίους και όπλισε. Με τη βοήθεια τους κατόρθωσε να συλλάβει και να απαγχονίσει τους τρομοκράτες γενίτσαρους Μεχμέτ και Τρουλινό καθώς και πολλούς συμπατριώτες του. Οι Τούρκοι αντιδράσανε με εκδήλωση στάσης στο Ηράκλειο και αποστολή αντιπροσωπείας στην Κωνσταντινούπολη για να ζητήσει την ανάκλησή του. Ο σουλτάνος Μαχμούτ B’ πείστηκε για τον υπερβολικό ζήλο του και τον εξόρισε στην Προύσα, όπου τελικά τον απαγχόνισε. Οι χριστιανοί της Κρήτης τον αποκαλούσαν Σωτήρα και οι Τουρκοκρητικοί Πνιγάρη ή Παπαγιάννη. Οι τελευταίοι μάλιστα ισχυρίζονταν ότι ήταν κρυπτοχριστιανός. 4. Τούρκος ναύαρχος (1785 –1860). Το 1839 τον έστειλαν να καταλάβει την Αλεξάνδρεια, όπου ο Μοχάμετ Άλι είχε επαναστατήσει. Ο Ο. πασάς όμως πήγε με το μέρος του και του παρέδωσε τον στόλο. Μετά την τακτοποίηση του ζητήματος του Αιγύπτου, γύρισε στην Κωνσταντινούπολη και διορίστηκε διοικητής του στόλου του Εύξεινου, αλλά σε ναυμαχία στα ανοιχτά της Σινώπης ηττήθηκε και αιχμαλωτίστηκε. Μετά την απελευθέρωση του, διορίστηκε διοικητής της ναυτικής βάσης της Σμύρνης. 5. Τούρκος στρατηγός (Τοκάτ, Μικρά Ασία 1832 – Κωνσταντινούπολη 1900). Διακρίθηκε στον πόλεμο του 1876 εναντίον των Σέρβων και στον πόλεμο του 1877 εναντίον των Ρώσων, των οποίων ανέκοψε την προέλαση στη Βουλγαρία με την αντίσταση που πρόβαλε από τον Ιούλιο έως τον Δεκέμβριο στην Πλέβνα και με τις μεγάλες απώλειες που προκάλεσε στους Ρώσους σε άντρες και υλικό. Τραυματισμένος παραδόθηκε στον Ρώσο στρατηγό Τοντλέμπεν με σαράντα χιλιάδες άντρες εξαντλημένους από την πολιορκία. Διηύθυνε επίσης τις επιχειρήσεις εναντίον της Ελλάδας στον πόλεμο του 1897. θεωρείται από τους Τούρκους εθνικός ήρωας.